Piżmak - Maly Slodziak

Podstawowe informacje

• Piżmak jest gryzoniem ziemno-wodnym, żyje w przybrzeżnej strefie zbiorników i cieków wodnych. Występuje w strumieniach górskich, rzekach oraz rzeczkach, rowach melioracyjnych, bagienkach śródpolnych, wyrobiskach torfu, stawach rybnych, jeziorach. Nie wymaga zbyt wielkiej głębokości wód, potrafi przezimować nawet na bagienkach, których głębokość nie przekracza 0,5 m. 
•       Piżmaki żyją zazwyczaj rodzinami. Młode z 3 kolejnych miotów pozostają w rodzinnych norach. Usamodzielniają się stopniowo, lecz nie zawsze wywędrowują z rejonu urodzenia. Prawdopodobnie samce strzegą terytorium rodzinnego, często widoczne są na ich skórze ślady walk. W sezonie rozrodczym mają rozwinięte i wypełnione piżmem przyodbytowe organy prepucjalne, tzw. worki strojowe. Wydalina tych organów służy do znakowania terytorium. 
•       Piżmaki żyją w systemie kopanych przez siebie nor (jak krety) w skarpach brzegowych. Nory składają się z korytarzy i komór. Komory gniazdowe mają wyjścia pod wodę i na powierzchnię gruntu. Jesienią budują także z roślin przybrzeżnych i mułu chatki dochodzące do wysokości 1 m. Pływają doskonale i szybko, nurkują wytrwale i mogą spędzić pod wodą około 10 min. 
•       Wiosną od lutego aż do maja oraz jesienią od września do listopada ma miejsce szczególna aktywność piżmaków, połączona z intensywnymi wędrówkami. Mogą się przemieszczać do 150 km w dół rzek. W czasie wędrówek i jesiennej budowy domków są aktywne również w dzień. Na ogół jednak pędzą nocny tryb życia. 

Występowanie

      Piżmak jest ssakiem który występował tylko w Ameryce Północnej. W 1905 r. został osiedlony w Czechach (koło Pragi), a w późniejszych latach w Finlandii, ZSRR, Francji oraz Anglii. Obecnie zajmuje ogromny areał. 

      Na terytorium Polski przedostał się z Czechosłowacji w 1924 roku i do 1958 roku zasiedlił już cały nasz kraj. Proces zasiedlania przyspieszony został przez ucieczki zwierząt z rozbitych w czasie działań wojennych ferm hodowlanych.

Jaka różnica jest miedzy królikiem, a zającem????

Oby dwa należna do grupy zajęczaków, jednak wiele je rożni. 

Wygląd zewnętrzny 

Zające są większe od swoich kuzynów z długością ciała do 75 cm, króliki osiągają rozmiary do 50 cm. Chodzi tu oczywiście o króliki dziko żyjące, gdyż w wyniku udomowienia i hodowli tego gatunku, powstały nowe odmiany i rasy. Sztuka ta nie powiodła się z zającem, którego nigdy nie udało się oswoić. Zając charakteryzuje się smukłą budowa ciała, długimi uszami (słuchami) i wagą do 6 kg. Królik natomiast jest bardziej krępy, ma krótkie uszy i wagą nie przekracza 2,5 kg.

W umaszczeniu są podobne, choć barwa dziko żyjących zajęcy jest bardziej różnorodna od umaszczenia wolno żyjących królików. Króliki hodowlane natomiast, występują w dużo bardziej zróżnicowanym umaszczeniu z całą paletą barw. Zające są zwierzętami prowadzącymi samotniczy tryb życia. Tylko w okresie godów można spotkać je w towarzystwie innych przedstawicieli swojego gatunku. Króliki natomiast żyją w stadach, łącząc się wewnątrz nich w pary.

Tryb życia 

Różnice widoczne są również w sposobie budowania legowisk i trybie życia. Zając wybiera płytkie nory, żyjąc na dużych powierzchniowo, otwartych przestrzeniach. Żeruje głównie nocą. Królik sam kopie norki i tunele. Nie oddala się od własnego legowiska. Żyje głównie na obrzeżach lasów, w parkach. Zamieszkuje tereny osłonięte, często w sąsiedztwie ludzi. Doskonałym przykładem są króliki żyjące dosłownie wewnątrz Muru Berlińskiego, których historię opowiada film „Królik po Berlińsku”. Króliki również żerują po zmroku.

Młode zające przychodzą na świat w pełni ukształtowane, gotowe do prowadzenia trybu życia rodziców.  Młode króliki natomiast, są głuche, nie widzą i nie są pokryte sierścią, będąc całkowicie zależnymi od swoich rodziców w pierwszym okresie życia. Dodatkowo, w przeciwieństwie do królików, zające są długodystansowcami, rozwijającymi dużą prędkość biegu, głównie dzięki tylnym kończynom, zwanymi skokami. Umożliwia to szybką ucieczkę przed drapieżnikami. W chwili zagrożenia króliki są w stanie uciekać na krótkich dystansach, głównie korzystając z osłon krzewów czy pagórków.

Gatunki Swinek Morskich

Podział ze względu na długość wlosia

• krótkowłose
  

m.in. Angielski Crested, Amerykański Crested, Rozetka (Abisynka), US Teddy (Amerykański Teddy), CH Teddy (Szwajcarski Teddy), Curly, Rex, gładkowłosa

długowłose

• dlugowlose

m.in. Sheltie, Coronet, Peruwianka (długowłose proste), Texel, Merino, Alpaka (długowłose kręcone), Lunkarya, Moher, Angora

• bezwłose
  
  

m.in. Skinny, Baldwin

Chomik Dżungarski

Na wolności zamieszkuje stepy i tundry Syberii Zachodniej na terenach Rosji i Kazachstanu. Żywi się na obrzeżach lasów. Znakiem charakterystycznym dla tego gatunku jest ciemna szeroka pręga biegnąca przez cały grzbiet. Kształt ciała chomika jest zaokrąglony. Patrząc od strony grzbietu czaszka wygląda jakby była prostokątna. Jego ubarwienie możne miedz jeden z podanych typów:

• agouti (naturalna) – szara i brzowa , brzuch jasnego koloru na bokach widoczne są charakterystyczne trzy paski (linia pomiędzy jasniejszym i ciemniejszym futrem), czarny pasek jest czarny
• saphir (szafirowy) – bardzo podobna do naturalnej, futro ma odcień szary wpadający w niebieski, a pręga grzbietowa jest ciemnoszara, również posiadająca niebieski odcień
• carmel – camel – caramel (wielbłądzi, karmelowy) – odcień zależy od barwy rodziców,  młode są ciemniejsze, ale z wiekiem stają się jaśniejsze,  widoczna ciemniejsza pręga
• mandarin (pomarańczowy) – pomarańczowy na grzbiecie, ale z wiekiem brązowieje, ma widoczny ciemniejszy pasek